20100620

rindukan bau kamu

Assalamualaikum,

Bunyi phone binggit telinga. Aku meraba-raba bawah bantal.

dania: cla, bangun dah pukul 6 suku. Cepat mandi aku nak basuh rambut
aku: Aku tak pergi kerja arini.

klik...... aku sambung pandang siling. Aku mengalamun. Semalam aku mimpi Pak Din. Pak Din datang senyum. haishhhh rindunyeeee....

________________________________________________

"bye, claaaaaaaaaaa" kawan aku berlari-lari laju menuju ke sebuah Proton Wira. Waktu itu aku baru berumur 8 tahun. Aku pandang jauh. Alangkah bestnyeee kalau Pak din ambil aku kat sekolah hari-hari. Aku senyum berdiri tegak sambil berangan....

Malam itu, aku memberanikan diri untuk mendekati Pak Din. Pak Din tengah kusyuk mengilap kasut kerja. Al-maklum polis la katakan, kasut hitam mesti kilat.

aku: Bapak, kalu esok ambil cla kat sekolah boleh?

Pak Din diam. Aku setia menanti jawapan dan Pak Din masih diam. Aku rasa nak setengah jam aku berdiri tegak depan pak din. Pak Din still buat dunno. Aku masih tak berganjak menanti jawapan. Kakak sulung aku dah jeling-jeling. Aku geram... aku lari masuk bilik. Tidur lagi bagus.

esok pagi-pagi aku siap nak pergi sekolah agama. Aku malas nak pandang Pak Din macam selalu. Berlagak... nyampah! Macam selalu, aku akan tala tangan aku minta duit belanja. Tapi kali ni aku tak pandang lansung muka Pak Din. Sebab aku masih bengkek dengan dia.

Pak Din: petang karang tunggu kat padang tepi pak guard

Pak Din blah. Aku tersenyum. Macam mimpi je. Aku terus tersenyum sampai ke petang. Cikgu denda aku berdiri kat kerusi pun aku senyum lagi. Aku tak buat homework sebab aku marah kat Pak Din kan aku terus tidur. Arghhhh, tak kisah la. Janji aku tak sabar-sabar nak tunggu loceng waktu balik.

KRINGGGGGGGG.... aku berlari pecut menuju padang. Aku rasa aku No 1 kot yang lari keluar kelas. Aku sampai kat pondok pak guard, aku usha kiri kanan cari Pak Din. Hidung aku kembang kempis menyedut oksigen.

kawan: "Cla, kau tunggu siapa? Tak naik bus Cik Mansor ke?"
aku: tak hari ni bapak aku ambik...

Bercahaya-cahaya mata aku jawab. Rasa bangga tak terkata. Seorang demi seorang kawan aku melambai pergi. Tapi batang hidung Pak Din masih tak nampak-nampak. Aku tadi berdiri kini dah duduk menyandar kat tepi pondok pak guard. Aku tengok langit dah senja.

pak guard: dik, tunggu siapa? Pak cik dah nak tutup pagar.

Aku tak pandang muka pak cik tu. Aku diam membisu.

pak guard: tak pe lah, nanti lagi 15 minit kalau tiada siapa ambik adik. Pak cik tolong hantar yer...

Pak cik itu berlalu. Tepat 15 minit belum sempat pak cik itu nak tanya. Sudah kedengaran bunyi PON... PON... PON... itu bunyi vespa Pak Din. Aku bangun... terjengket-jengket kaki nak pastikan. Yeayyyy Pak Din datang. Kan aku dah cakap. Pak Din mesti datang punya.

Aku berlari terus duduk kat belakang. Aku peluk pak Din kuat-kuat. Aku cium-cium Pak Din. Pak Din diam je bawak vespa balik rumah. Sampai sekarang aku masih ingat lagi bau Pak Din. Aku sayang sangat kat Pak Din. Dan sekarang aku rindu bau Pak Din....

________________________________________________

"Bapak, cla datang bawak jering ni. Cla tanam tepi ni lah, bapak kan suka makan. Cla nak bawak kari kepala ikan, takut bersemut pulak." "Bapak ni subur la, cepat benar rumput tumbuh panjang hihihihi" " Bapak, cla nak mintak maaf sebab setahun sekali atau dua kali je cla datang. Bapak rileks yer jangan marah. u always in my heart la hihihihi"

:)

4 comments:

  1. teman ..hrp kamu sntiasa tabah n kuat ..

    ReplyDelete
  2. anda sgt berbakat..bole kje kt Alaf21 plak la..

    ReplyDelete
  3. beb... u make me cry... huhuhuhuu sedey la citer ko... tetiba rindu kat abah aku, sib baek pas jmpa dia, smlm antr kat stesen bas...^_^

    ReplyDelete